Przekazy mówią, że Stara Wędzarnia zajmuje miejsce przedwojennej, frysztackiej rzeźni, zaopatrującej okolicznych masarzy. W ubojni produkowano zarówno mięsa dla zakładów chrześcijańskich jak i koszerne – dla rzemieślników żydowskich. Sugerując się lokalizacją można domniemywać, że ubojnia stała tutaj jeszcze wiele lat wcześniej. Frysztak znany z kunsztu rzemieślników parających się wędliniarstwem, uwzględniony jest w wielu spisach rzemieślniczych zarówno z okresu autonomii galicyjskiej, jak i czasów II Rzeczypospolitej.
W skorowidzu przemysłowo handlowym Królestwa – Galicji z 1913 roku. Wymienieni są mistrzowie masarstwa Wojciech Małecki i Jan Samolewicz
W Informatorze Chrześcijańskim z 1936. Pojawiają się już Spółdzielnia Przetwórstwa Mięsnego z Twierdzy oraz rzemieślnicy Władysław Laskowski i Władysław Noga. W okresie Polski Ludowej przedwojenni rzemieślnicy zatrudnieni zostali w Spółdzielni, która spisała i wydała w 1956 roku receptury z których zakład Stara Wędzarnia korzysta do dzisiaj.
Kilka słów o Frysztaku:
Początki miejscowości sięgają XII wieku. Po raz pierwszy Frysztak wymieniony był w dokumencie Bolesława Wstydliwego wydanym w roku 1259, który lokował tu miasto Freistadt (niem. „wolne miasto”) na prawie magdeburskim. Pierwotna nazwa świadczy o osadzeniu kolonistów niemieckich, którzy ulegli następnie procesowi polonizacji. Od 1340 ziemia sanocka, województwo ruskie. W 1474 Frysztak został kompletnie zniszczony przez wojska króla węgierskiego Macieja Korwina.
